Fortyfikacje grupy bojowej powsta³y na wierzcho³ku tzw. "Klina Bytomskiego", na granicy z Brzezinami ¦l±skimi. Jest to odcinek, na którym charakter propagandowy umocnieñ odcisn±³ najwiêksze piêtno. Przede wszystkim fortyfikacje zosta³y odsuniête o kilkana¶cie kilometrów od g³ównej linii obrony co pozwala³o w bardzo prosty sposób obej¶æ je i okr±¿yæ, zw³aszcza, ¿e na zapolu od po³udnia i pó³nocy znajdowa³y siê polskie umocnienia. W dodatku od czo³a, w odleg³o¶ci nieca³ych 100 metrów znajdowa³a siê nieistniej±ca ju¿ kopalnia "Orze³ Bia³y". Niemo¿liwo¶ci± by³o wiêc ukryæ budowê tych¿e obiektów. Nie mniej, powsta³y z zachowaniem sztuki fortecznej. Zosta³y pomieszczone na wzgórzu 297 (najwy¿szym w okolicy) co da³o im panowanie od pó³nocy nad g³êbok± dolin± rozci±gaj±c± siê a¿ po Bobrowniki, a na po³udniu nad szos± biegn±c± do Bytomia.

W sk³ad grupy bojowej, pierwotnie wchodzi³y najprawdopodobniej tylko dwa schrony: sonderwerk (1 na mapie) i R111 (2 na mapie). Jednak¿e w trakcie dzia³añ wojennych, na wzgórzu pomieszczono bateriê artylerii przeciwlotniczej. Schrony zamieniono na magazyny amunicji, a w okolicy wybudowano stanowisko dowodzenia (4 na mapie). Niestety, do dzi¶ zachowa³o siê tylko jedno betonowe stanowisko artylerii, a na skutek rozbiórki kopalni i zwiezienia gruzu i ¶mieci zasypaniu uleg³ R111 i jest obecnie niedostêpny.

Schron zachowany w nienajlepszym stanie. W ¶rodku znajduje siê spora ilo¶æ gruzu utrudniaj±ca poruszanie. Obiekt nigdy nie zosta³ dokoñczony, a to co zainstalowano zaczêli rozkuwaæ z³omiarze. W trakcie wojny "bunkier" wykorzystywano jako sk³ad amunicji pobliskiej baterii p.lot. ¦wiadcz± o tym zachowane napisy na ¶cianach wewnêtrznych. Jako zabezpieczenie przed podmuchem eksplozji, dodano wa³ ziemny przebiegaj±cy wzd³u¿ ¶ciany tylnej. ¦lady po pociskach wokó³ strzelnicy i drzwi wej¶ciowych mog± sugerowaæ, ¿e schron bra³ udzia³ w walkach.

Obiekt o którym niewiele da siê powiedzieæ. Typ te¿ jest raczej przypuszczalny okre¶lony na podstawie ods³oniêtych fragmentów stropu. Podczas wyburzania i porz±dkowania terenu po kopalni znajduj±cej siê w odleg³o¶ci kilkudziesiêciu metrów od czo³a schronu, zosta³ ca³kowicie zasypany.

Intensywne wyburzanie przetrwa³o tylko jedno betonowe stanowisko, na którym znajdowa³a siê platforma z najprawdopodobniej poczwórnym FlaK-iem 38. Pe³ni³o ono równie¿ rolê ukrycia i podrêcznego sk³adu amunicji.

Stanowisko zosta³o wykonane jako zag³êbione i prowadz± do niego dwa wej¶cia. Ceglane ¶ciany maj± grubo¶æ 60 cm, betonowy strop - 30 cm. Schron znajduje siê w z³ym stanie, zasypany gruzem, ziemi± i ¶mieciami. ¦ciany popêkane i poprzesuwane - byæ mo¿e detonowano w nim po wojnie amunicjê.